Muziek met Mick de Muis

Mafkees! Wie nodigt mij nou uit om ook aan dit blog deel te nemen? Ik heb hem nog gewaarschuwd dat ik niet zeker weet of ik me zou kunnen gedragen, maar ja Mickey is eigenwijs en luistert niet. Dus bij deze hier komt een stukje van mij.

Maar wat schrijf je dan? Hoe een betonnen muur langzaam maar zeker aan het afbrokkelen is? Of schrijf je hoe veel geluk je hebt gehad dat er nog zo'n muizenfiguur beschikbaar was? Het is een gevoel wat niet te omschrijven is. Iets wat je mee moet maken. Er zijn teveel indrukken, er gaat teveel door mijn hoofd heen om hier een zinnig woord neer te zetten vandaag. Dat is het gevoel dat me de afgelopen 2 weken is overkomen. Hij kwam zag en overwon. En hoe hard Minnie ook probeerde om te ontkennen en met haar verstand te beredeneneren dat dit toch echt niet waar kon zijn, elke keer weer kwam die rotmuis langs met een opmerking, of een veelbetekenend stilzwijgen om Minnie duidelijk te maken dat hij toch wel weet wat er in haar omgaat. Dat is een nieuwe ervaring. De facade heeft geen zin meer. En wat er overblijft is gewoon Minnie ofwel Daan. En hij schijnt het nog leuk te vinden ook. Zal ik jullie een geheim vertellen? Daar komt ie nog wel van terug, maar niet verder vertellen he.

Dan nog wat leuke muizenfeitjes. Hij snurkt (niet echt leuk voor mij maar wel schattig). Hij heeft dit weekend uren achter mijn PC doorgebracht. Wat ik ook probeerde, hij was zo gefascineerd door dat ding, met al zijn mogelijkheden, ik kreeg hem er niet achteruit. (Dit laatste is lichtelijk overdreven, maar je moet zo'n stuk toch wat opleuken he).

Voor vandaag genoeg geschreven. Maar ik wil afsluiten met een aanvulling op het stuk van Mick van vandaag.
Home is where the heart is. Mijn huis is zo leeg zonder Mick. En dat is een hele vreemde gewaarwording. Beer heeft gelijk, muizen zijn een plaag, je komt er niet zomaar meer van af.

edit:this was posted by Missie Minnie Mick of course...;-)

Muisjesgeluk...of Mickey Meets Minnie....part I

Pfffff, ik die altijd met mijn muizensmoel vooraan sta, nooit op het "spreekwoordelijke" bekkie is gevallen. Hoe ga ik nu dit afgelopen weekend omschrijven? Laat ik dan maar bij het begin beginnen. Vrijdag 23 juni vertrok ik richting het diepe, dipe zuiden om mijn muizenvriendinnetje voor het eerst IRL te ontmoeten. Hoe zeker van je liefde ben je als je gelijk al afspreekt om er het hele weekend te blijven? Raar maar vreselijk waar...Na een OV-Helletocht van 4,5 uur (ja vier-en-een-half-uur) kwam ik aan in Tilburg. En daar zat ze..op de trap naar een ander perron. Ik herkende haar gelijk, mij zag ze niet meteen...druk aan het sms'en met Loez! Fraai is dat je bent ff 4,5 uur niet online en hop! Uitendelijk de flat van Minnie bereikt om 0.30 uur en toen moest de avond nog beginnen. Ach ik had de week ervoor toch al zoveel slaap gehad dat deze nacht tot 6.30 uur er ook nog wel bijkon, tenslotte hoefde ik op zaterdagmorgen voor de verandering niet vroeg op te staan!

Zaterdag was bizar...we zijn naar de markt gegaan om nog wat boodschappen te halen voor het eten, verse vis, groenten en fruit en daarna naar het terras. Ik was vergeten dat mijn favoriete stek in Groningen een dochterfiliaal had in Tilburg! Dus gezellig bij de 3 gezusters op het terras aan de witbier en rosé...voetballen kijken!!En daar zit je dan, alsof je al jaren bij elkaar bent, gewoon als een "normaal" stel en zo voelde het ook. We hoefden niets uit te leggen, elkaar nog beter leren kennen, we waren al "wij" geworden. Zaterdagavond voetbal! Heel gezellig met zijn 2 op de bank kijken en dan blijkt dat dat gekke Minnie meisje er ook nog verstand van heeft! Als je de analisten aan tafel al herkent voordat ze voorgesteld worden dan weet ik genoeg! Daarna nog naar de buurvrouw geweest en het heel gezellig gemaakt, ook alweer 3.30 uur.

Het "zondagsgevoel" een vreemde gewaarwording, allebei met iets anders bezig en toch samen. Muziek op de achtergrond en verder stilte. Geen rare stilte maar een van serene rust, voor lijf en geest. Tegelijk aan elkaar vragen of de ander nog thee of koffie wil. Het klinkt gek, bizar, onwerkelijk maar geloof me het bestaat dus wel...Over zondagavond ben ik kort, NL werd uitgeschakeld en we baalden als een stekker. Minnie begon zelfs met de AB te smijten! Hoezo fanatiek?!?

En dan breekt de maandag aan. Wat een k-dag is dat dan. Heel je hart zegt: Je hoeft niet weg, je hebt vakantie. Maar je verstand zegt: De jongens willen graag ook weer hun pappa zien en er moet wel verhuisd worden. In dit geval wint het verstand dan "helaas" van het gevoel en ik begon weer aan een OV-Helletocht naar boven...

De Muis is weer in het hoge noorden maar is niet meer "thuis". Home is where the heart is, mijn thuis is bij Minnie. Ik ben straks na deze week een vreemde in mijn eigen nw "huis".......

Muis vindt Mu(i)ze.....???..

Wtf happened? Je favoriete muis ging virtueel op stap. Lekker de kroeg in, slap ouwehoeren, løl trappen, ach je kent me...;-) En wat een løl had ik, anoniem slap geklets, gebbetje hier, bijdehandte opmerking daar... maar iedere x was er dame die: a. Me bij kon houden kwa typsnelheid, b. Correct nederlands typte, c. Soms, ik zeg soms, bijdehandterder uit de hoek kwam dan deze muis en d: Na nadere bestudering van een verhaal op internet er ook nog eens lief en leuk uitzag....zou het dan nu al?...hmm interesse was gewekt. Klaarwakker en vingers vlogen over tb zo hard dat er bijna rook af kwam, tijd tikte verder en mijn vingers ginegen steeds sneller, hartslag trouwens ook (dat had al een "waarschuwing" moeten zijn). En na toevoegen in Adium (føk MSN..!troep) ging het nog sneller en leuker. Damn, het werd gewoon alweer bijna licht toen ik eindelijk met moeite de combinatie apple en Q had gevonden. Om een kort verhaal lang te maken, ik kon 's avonds al bijna niet meer wachten om de typevaardigheid weer bij te spijkeren..;-). Gezellig kletsen is één maar in zo'n korte tijd zoveel connecties te vinden? Meant 2 B? Who knows, misschien is de muizeval wel express door iemand neergezet om ernaast toch een redster in nood ernaast te zetten? Na 1,5 dag denken, piekeren, kaas eten, werken en in gedachte afdwalen weer met haar zitten kletsen tot diep in de nacht/vroeg in de ochtend, sterker nog zelfs elkaar al gesproken over de foon. 2 Souls One thought all the way. Hoe bizar is het om continu een dubbele conversatie te voeren omdat je alle 2 exact hetzelfde zegt? Hoe bizar is het om je bij iemand thuis te voelen terwijl je een (*&^ eind ver weg zit? Love has strange ways..was dit de bedoeling?Nee..is het leuk?Ja...voel je iets raars? Nou en of...in een flash (h)erkende ik het gevoel, het gevoel van een soulmate, het gevoel van niets te hoeven zeggen en dan in die stilte toch alles verteld te hebben met een simpel woord, het gevoel in je buik dat opspringt als je haar ziet verschijnen? En er vet van baalt dat je niet zomaar in de auto kan springen en je gevoel achterna gaat reizen? Ow het is zo raar, bizar en vreemd tegelijk. De muis is van de kaart en ff de weg kwijt (geen nood) op een positieve manier..