Muziek met Mick de Muis

Mafkees! Wie nodigt mij nou uit om ook aan dit blog deel te nemen? Ik heb hem nog gewaarschuwd dat ik niet zeker weet of ik me zou kunnen gedragen, maar ja Mickey is eigenwijs en luistert niet. Dus bij deze hier komt een stukje van mij.

Maar wat schrijf je dan? Hoe een betonnen muur langzaam maar zeker aan het afbrokkelen is? Of schrijf je hoe veel geluk je hebt gehad dat er nog zo'n muizenfiguur beschikbaar was? Het is een gevoel wat niet te omschrijven is. Iets wat je mee moet maken. Er zijn teveel indrukken, er gaat teveel door mijn hoofd heen om hier een zinnig woord neer te zetten vandaag. Dat is het gevoel dat me de afgelopen 2 weken is overkomen. Hij kwam zag en overwon. En hoe hard Minnie ook probeerde om te ontkennen en met haar verstand te beredeneneren dat dit toch echt niet waar kon zijn, elke keer weer kwam die rotmuis langs met een opmerking, of een veelbetekenend stilzwijgen om Minnie duidelijk te maken dat hij toch wel weet wat er in haar omgaat. Dat is een nieuwe ervaring. De facade heeft geen zin meer. En wat er overblijft is gewoon Minnie ofwel Daan. En hij schijnt het nog leuk te vinden ook. Zal ik jullie een geheim vertellen? Daar komt ie nog wel van terug, maar niet verder vertellen he.

Dan nog wat leuke muizenfeitjes. Hij snurkt (niet echt leuk voor mij maar wel schattig). Hij heeft dit weekend uren achter mijn PC doorgebracht. Wat ik ook probeerde, hij was zo gefascineerd door dat ding, met al zijn mogelijkheden, ik kreeg hem er niet achteruit. (Dit laatste is lichtelijk overdreven, maar je moet zo'n stuk toch wat opleuken he).

Voor vandaag genoeg geschreven. Maar ik wil afsluiten met een aanvulling op het stuk van Mick van vandaag.
Home is where the heart is. Mijn huis is zo leeg zonder Mick. En dat is een hele vreemde gewaarwording. Beer heeft gelijk, muizen zijn een plaag, je komt er niet zomaar meer van af.

edit:this was posted by Missie Minnie Mick of course...;-)