Pfff...eindelijk! Tijd en inspiratie genoeg (stof ook) om mijn eigen bloggie weer eens te bewerken. Zoals de meeste mensen al weten gaat het weer een stuk beter met de Muis. Het is echt te bizar om te proberen uit te leggen wat mij (ons) is overkomen en hoe alles gaat. Minnie woont nu bij de Muis. Binnenkort gaan we naar Minnie's huis om daar nog wat noodzakelijke spullen te halen en dan is het offiesjieel...Muis is weer onder de pannen. Het is niet omdat ik bang ben alleen te zijn of dat ik persé een meisje moet hebben maar het is nu eenmaal zo gelopen. Toeval bestaat niet, alles gebeurt met een reden. Misschien was er een plan van de een of andere gek, karma, weet ik het maar je kan het accepteren of ertegen vechten..Maar waarom zou je vechten tegen je eigen geluk? Ik hoef niets uit te leggen, ik kan het ook niet uitleggen, ik kan alleen maar proberen te vertellen wat ik voel en wat ik meemaak. Ik durf te zeggen:"Ik ben gelukkig!" en dat is lang geleden geweest dat ik dat echt heb kunnen zeggen. Ik lul 5 kwartier in een uur dat moge duidelijk zijn. Om je eigen gevoelens te accepteren en daar ook iets mee te doen is een heel ander verhaal! Ondertussen weet ik wel wat ik wil en dat is Minnie! Gisteravond hebben we in een gesprek geprobeerd om de dingen te analyseren...!kansloos..althans de manier waarop wij elkaar gevonden hebben en hoe wonderbaarlijk alles verlopen is tot nu toe. Misschien ben je nu de draad al kwijt en is dit een volledig onsamenhangend verhaal. Misschien schrik je van het feit dat ik ook serieus kan zijn (tja tis ff wennen) maar ik moest dit gewoon op deze manier kwijt. Voor het eerst kan de humor me niet redden. Voor het eerst wil ik ook niet de lolbroek zijn. Dit is ook Muis...
P.S. Weesch niet bevreeschd Muis is zijn gevoel voor humor echt niet kwijt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten